Bij Gian thuis is de eerste kamer aan de gang een plek om op te laden. De stilte is er zichtbaar. We zien een bed, een paar planten en een matje op de grond. In de gang maak je de transitie naar een volgende ruimte - er hangen vierkante canvasjes met close-ups van muzikanten. De kamer waar Gian zijn energie vrijlaat staat vol met planten en muziekinstrumenten. Op ons verzoek laat hij de ruimte zich vullen met jazzy tunes van zijn versterkte gitaar.
Gian groeide op in Zweden. Daar verhouden mensen zich op een andere manier tot de natuur. Natuurlijker zou je kunnen zeggen. De natuur is deel van de infrastructuur en daarmee cúltuur. In Nederland ziet Juan het Westerse ‘denken’ terug in onze relatie met de natuur. We zien bijvoorbeeld de luchtzuiverende eigenschap van een plantje, terwijl je daar weinig aan hebt in isolatie van andere plantjes. Niets leeft op zichzelf, Gian kijkt naar een groter geheel.
Ook zou hij meer gewicht willen geven aan wat we voelen en ervaren. Er is zo veel dat we nog niet weten uit te drukken.. Gian deed een experiment met twee dezelfde plantjes. Het ene plantje bleek beter te groeien, onder dezelfde meetbare condities. Het verschil? Het ene plantje kreeg schoon water (gekookt), werd tegen gepraat en ontving mooie melodietjes - het andere niet. Zou onze liefde, aandacht en creativiteit ook energie kunnen dragen?
Mauritio is een echte jongen van de buurt. Italiano, zoals de meeste mensen uit de buurt hem noemen. Van origine heeft Mauritio Italiaanse roots, maar is opgegroeid in Deventer voordat hij naar Amsterdam kwam. Hij kent iedereen en iedereen kent hem. Met de drerries (straattaal voor jonge gastjes) uit de buurt kan hij lezen en schrijven.