Farida is goedlachse en betrokken bewoner. Ze doet vrijwilligerswerk in het buurthuis DOCK en op het Van Beuningenplein. Zo organiseert ze activiteiten voor een vrouwengroep, die de vrouwen empoweren met onder andere Nederlandse les. Ook werkt ze ’s middags met kinderen en kookt ze graag lekkere dingen.
Farida maakt zich zorgen over gezinnen met kinderen die krap bij kas zitten. Ze beschrijft een soort vicieuze cirkel waar ze in terecht komen: ouders die in de bijstand zitten en toeslagen ontvangen, waarvan ook de kinderen een grote kans hebben op werkloosheid. Wanneer ze op hun 16e beginnen met een legaal baantje, komen ouders erachter dat ze bepaalde toeslagen hebben gekregen waar ze niet voor in aanmerking kwamen wanneer de kinderen werkten. Deze moeten achteraf worden terug betaald. Ze vragen hun kinderen te stoppen met werken, omdat ze als gezin anders niet rond komen. De jongeren proberen later aan een baantje, bijvoorbeeld als vakkenvuller, te komen en zijn door hun leeftijd dan te duur.
Armoede is een duidelijk thema voor de kringen waarin Farida zich begeeft. Ze ziet veel ouders op ongelukkig manieren in de problemen komen, bijvoorbeeld door een zoon die eten bezorgd met de scooter en een verkeersboete krijgt, waar de ouders jaren over doen om het af te betalen, omdat de jongen alle enveloppen voor een paar heeft genegeerd. Voor de jongeren die in criminele circuits opgroeien, lijkt het soms meer dan vanzelfsprekend om zwart te werken, omdat er simpelweg zo weinig verdiend kan worden met een legaal baantje. Ze heeft zelf drie kinderen die inmiddels bijna allemaal volwassen zijn. Haar zoon heeft iets gevonden dat hij echt leuk vindt - rappen. Ze is blij dat hij iets kan doen waar hij gepassioneerd over is, maar maakt zich ook zorgen of hij zichzelf hier wel echt mee kan onderhouden.
Volgens Farida zijn er veel vrouwen in de islamitische gemeenschap die struggelen met hun gewicht. Er is geen betaalbare vrouwenfitness in de buurt, wel in Bos & Lommer, maar dat is te ver. Op het plein of buiten op straat is voor lang niet alle vrouwen een optie. Ze willen zichzelf niet willen exposeren aan andere, of hebben simpelweg schaamte of nog het gebrek aan zelfvertrouwen. Ze hebben dan hun privacy nodig. Farida zelf volgt een dieet van het gezondheidscentrum. Er zijn veel vrouwen die in deze tijd niet buiten komen, waardoor er de afgelopen tijd weinig programmering is geweest. Zelf ziet ze dat er veel gebeurt op straat in de stad. Ze begrijpt niet dat er mensen zijn die kunnen klagen over overlast, je woont nou eenmaal in een stad - daar waar mensen weinig slapen en veel ondernemen.
Ondanks dat Farida de Nederlandse taal wel lastig vindt, deinst ze niet weg voor het gesprek. Ze lijkt überhaupt vrij onbevreesd, terwijl ze financieel eigenlijk structureel niet rond komt, waardoor het heel wat met zich meebrengt voor haar gezin te zorgen. Farida komt gelukkig en optimistisch over. Ze zegt: ‘Ik ben vrij. Ja ik heb een man, maar ik kan doen wat ik zelf wil.’ En dat is niet vanzelfsprekend in haar cultuur. Ook in de Staatsliedenbuurt Film die we hebben gemaakt, toont zij haar stem.
Soul of the City
Deze docu trilogie, bestaande uit Commit (2018), Authenticity (2019) en Unite (2021), vertelt de bijzondere verhalen van makers van de straatcultuur. In deze reeks ga je ontdekken wat deze jongeren drijft, wat hun passies zijn, maar ook welke strugggles ze ervaren en hoe ze er mee omgaan. De films laten zien dat je kwetsbaarheid je grootste kracht kan zijn en dat je met jouw talent, volharding en passie je eigen toekomst kunt vormen.