Ineke heeft een naaiatelier voor naailessen. Een keer in de maand geeft ze een workshop waar weer nieuwe leerlingen uit voortkomen. Het is een duurzaam concept; het zelf kunnen maken en repareren van kleding. Vanaf 8 jaar ben je al welkom om lessen te volgen.
Ineke heeft het gevoel dat mensen en vooral kinderen op dit moment weinig aandacht hebben voor ambacht. Iedereen zit veel op zijn of haar telefoon. Ze heeft heel lang in de financiën gewerkt bij KPMG. Een hele andere wereld, zoals ze zelf zegt. Haar moeder is coupeuse dus ze heeft het vak vanuit huis al meegekregen. Ze vertelt dat ze nu minder verdient, maar veel gelukkiger is.
Het naaiatelier heeft ook een buurtfunctie. Haar cursisten komen voornamelijk uit de buurt en de lessen hebben ook een gezelligheidsfunctie. Er komen groepjes vriendinnen, expats en zelfs een aantal mannen. Een van haar leukste ervaringen is een meisje dat sinds haar 4e al met grote ogen langs de etalage van het atelier liep en toen ze 8 was eindelijk (!) op les mocht, hier werd ze heel blij van. Wat ze nog mist is haar buurtje is een viswinkel.
Ze zou ook wel graag meer contact met andere ondernemers willen en ontdekken hoe zij met situaties zoals Corona omgaan. Nu komt de Staatskrant wel eens, met vragen en updates, wat ze fijn vindt. Ineke heeft eens geprobeerd met een buurthuis samen te werken om vrouwen te leren naaien en tegelijkertijd Nederlands te leren, maar dit is tot nu toe nog niet echt gelukt. Misschien nu wel!
Bij Gian thuis is de eerste kamer aan de gang een plek om op te laden. De stilte is er zichtbaar. We zien een bed, een paar planten en een matje op de grond. In de gang maak je de transitie naar een volgende ruimte - er hangen vierkante canvasjes met close-ups van muzikanten. De kamer waar Gian zijn energie vrijlaat staat vol met planten en muziekinstrumenten. Op ons verzoek laat hij de ruimte zich vullen met jazzy tunes van zijn versterkte gitaar.